ที่มา http://pantip.com/topic/34336117
เหตุเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 11 ตุลาคม 2558
..... ส่องวิธีไปร้านจากเพจน้องฟี่ลูกสาวป๋าเทพ ก็ยังไม่ค่อยมั่นใจว่าจะไปถูก เพราะเป็นละแวกที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย จับทิศทางได้ว่าอยู่บนถนนเส้นคลองโยง ระหว่างศาลายากับบางเลน ...จากละแวกกองทัพอากาศจึงปล่อยให้กูเกิ้ลแมพนำทางไป
ไม่มั่นใจว่าจะอธิบายทางอย่างไรดี ดูพิกัดคร่าวๆจากในรูป แล้วโทรถามทางเพิ่มเติมได้ที่เบอร์ร้านดีกว่าค่ะ T : 095-789-4655
... มาถึงร้านราวๆบ่ายสอง จอดรถได้ริมถนนข้างร้านและหน้าร้าน
ลักษณะร้านโล่งโปร่ง ด้านหน้ามีโต๊ะชงโอเลี้ยงกาแฟเย็น ครัวอยู่ด้านหลัง ตอนที่ไปถึงนั้นมีลูกค้าสองสามโต๊ะ
ป๋าเทพเดินมาทักทายเชิญชวนให้สั่งอาหาร ก็สารภาพกับป๋าไปตามตรงว่าอิ่มมาแล้ว อยากอุดหนุนขนมเปี๊ยะมากกว่า
"อู๊ย มันยังห่อไม่เสร็จน่ะสิ กว่าจะได้กินก็โน่น สี่ห้าโมง ของเมื่อเช้าเขามาเอาไปหมดแล้ว นี่ป๋าก็ไม่รู้ว่ามันจะขายดีแบบนี้"
... รอไม่ไหวอะดิป๋า แล้วนอกจากข้าว ป๋าขายอะไรอีก
"ซาลาเปา มีซาลาเปา แกจะรอมั้ย อีกแป๊บเดียว"
... ก็ได้ รอซาลาเปาก็ได้ ไหนๆก็มาแล้ว
ระหว่างรอซาลาเปา เหลือบไปเห็นกล่องขนมเปี๊ยะวางอยู่บนโต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ชงโอเลี้ยง พิจารณาแล้วน่าจะเป็นของใครสักคนที่ใกล้ชิดกับป๋าแก ... ด้วยความที่มีใบหน้าชนิดไม่ค่อยอาย จึงพุ่งไปขอเขาชิมเอาดื้อๆ ... แน่ละ ใครจะกล้าปฏิเสธ ฮี่ๆๆๆ
... ชิมเสร็จก็ถามป๋าๆ ป๋าเรียนทำหนมมาจากไหนอะ
"เรียนมาจากวิทยาลัยสารพัดช่างปากน้ำนี่แหละ ไปขอเค้าเรียนมาหมดเนี่ยแหละ"
... แล้วไมมาตั้งร้านอยู่แถวนี้อะป๋า (ไกลยิ้ม - ในวงเล็บนี่นึกในใจ)
"อ๋อ ...... ค่าเช่ามันถูกดี"
"เราเอาที่เราสบายใจ"
ป๋าตอบยิ้มๆ
-----------------------------------------
"เอ้าๆ สุกแล้วๆ มาชิมก่อน เนี่ยดูซิ ให้เด็กๆมันทำก็ห่อไม่ได้อย่างใจเลย เป็นแกแกจะซื้อมั้ยเนี่ย"
... เอาน่าป๋า วันแรกยังไม่เข้าที่น่า เดี๋ยวก็ชำนาญกันเองแหละน่า แต่สูตรที่ป๋าเรียนมานี่แจ่มจริงแหละ อร่อยนะ นี่ไม่ได้ยาหอม
"เนี่ย มันห่อยังไงวะลูกไม่เท่ากัน อันนี้ก็ไส้ทะลัก วุ้ย ไอ้พวกนี้"
.... นั่น ยังบ่นต่อ
........ แล้วมันอร่อยปะ
"อันนั้นป๋าไม่เถียง ของเค้าอร่อยจริงๆ"
... น่ะ ใช่มะ ... เรื่องสวยไม่สวยนี่มันฝึกกันได้
"เออ เอ็งก็พูดถูก แต่มันยังไม่สวยไง ซาลาเปาอะไรวะมีจุก"
... อะป๋า อย่าเพิ่งบ่น ยิ้มหวานก่อน ... ซาลาเปาอร่อย อ้ะ ยิ้มมมม
เม้ามอยกับป๋าและลูกๆอีกซักพัก ในครัวก็ยกข้าวมาให้ป๋า จึงถือโอกาสลากลับ พร้อมให้คำสัญญาจะมาใหม่
....... ถือว่าวันนี้มาไม่เสียเที่ยว อย่างน้อยได้อุดหนุนป๋าในวันเปิดร้านสมดังตั้งใจ
... กลับก่อนหละป๋า สู้ๆนะ เป็นกำลังใจค่ะ
"อือ เหนื่อยว่ะ แต่เราก็ต้องทำนั่นแหละ ขอบคุณมาก อุตส่าห์มาอุดหนุนกัน"
ประโยคทิ้งท้ายจากป๋าก่อนเราจะยกมือขึ้นสวัสดีและอำลา
อาทิตย์ถัดมา 18 ตุลาคม
ตามคำสัญญา เราจะมาอุดหนุนใหม่ และคราวนี้ตั้งใจมาชิม
... บ่ายโมงครึ่ง
ในใจกะว่ามาถึงเวลานี้แล้วน่าจะดีกว่าช่วงเที่ยง แต่ผิดคาด รถจอดจนเต็มที่ซึ่งทางร้านจัดไว้ ข้างในร้านมีทั้งที่กำลังรับประทานและที่กำลังรออาหาร ประเมินคร่าวๆราวสามสิบคนเห็นจะได้ ... อืม ดีจัง ดีใจแทนป๋า
"อาหารจะออกช้าหน่อยนะคะ วันนี้คนเยอะ"
แม่สาวน้อยผู้ส่งรายการอาหารมาให้แจ้งเตือนเราไว้ก่อน ถึงไม่เตือนเราก็คาดเอาไว้ว่าน่าจะเป็นแบบนั้น
ผ่านไปสองนาที ขณะจิบเครื่องดื่มพลางสังเกตความพึงใจในรสชาติอาหารจากโต๊ะอื่น ข้าวก็ยกมาวาง ยังนึกอยู่ว่ากว่าจะได้กับมากินคู่ ข้าวมิตากลมแห้งแกรกเลยรึ ... คว้าจาน เตรียมกวักมือเรียกแม่สาวน้อยให้เอาข้าวไปเก็บ ได้เห็นจานข้าวใกล้ๆก็พลันเปลี่ยนใจ ... ไม่ธรรมดา ใช้ข้าวดี ยังมียาง
...หอม นุ่ม เม็ดยาวสวย ... หยิบโทรศัพท์มากดบันทึกภาพด้วยความดีใจ ... ร้านเลือกใช้ข้าวดีเราควรจะดีใจให้มาก ... กับข้าวยังไม่มาก็เปิดฉากอย่างประทับใจแล้ว
ผ่านไปอีกห้านาที นั่นแน่ ไหนว่าอาหารจะออกช้า ไหงต้มยำกุ้งยกมาแล้วล่ะนี่
..... จัดว่าเด็ด
เป็นต้มยำน้ำใสรสแน่นหนัก มาครบมาเต็มเปรี้ยวเค็มเผ็ด
และขอให้ดาวดวงใหญ่ๆ เพราะใส่เห็ดฟาง ... มันใช่มาก ต้มยำกุ้งกับเห็ดฟาง
จากนั้นจานอื่นๆก็ยกตามมาอย่างไม่ขาดตอน
อาหารทุกจานหน้าตาเรียบง่าย แต่พูดเลยว่าครัวนี้ฝีมือไม่ธรรมดา
สั่งผัดกะเพราได้ผัดกะเพรา ไม่ใช่หมูผัดผักใส่กะเพราเหมือนหลายร้าน
... และสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าในครัวนี้ตั้งใจปรุงอาหารคือ เขาเอาหมูชิ้นไปสับก่อนมาผัดกะเพราและใส่ในไข่เจียว ไม่ใช่หมูบดสำเร็จจากตลาด ...ตักกินอย่างอารมณ์ดี มีความสุข ส่วนเห็ดผัดน้ำมันหอยนี่รสชาติถูกใจ แต่มาติดอีตรงใส่แครอทมาให้ด้วยนี่แหละ เอาเป็นว่าจะจำไว้ว่าคราวหน้าต้องสั่งแบบไม่ใส่แครอท ... อันนี้ความชอบส่วนตัว
... อันที่จริงกินสองคนกับอาหารปริมาณนี้ก็กำลังดี ไปหาขนมที่อื่นกินต่อไหวอยู่ ... เจ้ากรรม เหลือบไปเห็นส้มตำยกมาวางให้โต๊ะข้างๆ เอ๊ะไม่มีเขียนไว้ในรายการอาหารนี่ เรียกน้องหนูมาถาม ... "มีค่ะ สั่งได้ค่ะ" ... จัดไป ตำปลาร้า ไม่ปู เผ็ดน้อย
........ อาห์ นี่แหละรสชาติของชีวิต
เสร็จสมอารมณ์หมาย จ่ายตังแล้วเข้าไปกราบลาป๋าที่กำลังง่วนอยู่กับการปั้นขนมเปี๊ยะ
"วันนี้อาหารออกช้าหน่อยนะ" ... ป๋าออกตัวกล่าวขออภัยในความบกพร่อง
... ไม่ช้าเลยป๋า คนเยอะขนาดนี้แต่ในครัวทำเวลาได้ดีมาก และอร่อยทุกจาน ไม่ผิดหวังที่ข้ามเมืองมากินเลยป๋า
... ตกลงรอบนี้ก็ไม่มีขนมเปี๊ยะเหลือให้ซื้ออีกแล้วปะ
"เออๆขอโทษๆ มันทำไม่ทัน คราวหน้าจะมาก็โทรสั่งไว้ก่อนสิ"
...... แหม่ ป๋าพูดแบบนี้แปลว่าเราต้องกลับมากินอีกดิงั้น
....... ก็ตามนั้นค่ะ อาหารรสชาติดี ราคาสบายกระเป๋า เปิดแต่เช้า ปิดเอาใกล้ๆเที่ยงคืน
แมวเก้าชีวิต สุเทพ โพธิ์งาม ชื่อนี้ไม่มีวันตาย
...ล้มแล้วรีบลุกทุกครั้ง เหนื่อยแค่ไหนไม่เคยย่อท้อ
......... ขอเป็นกำลังใจให้ป๋าตลอดไปนะคะ
ชื่นชอบข่าวนี้ อยากแชร์ต่อให้เพื่อนๆ
ชื่นชอบข่าวนี้ อยากแชร์ต่อให้เพื่อนๆ
ที่ม:http://www.siamupdate.com/news-177906
